Φέτος συμπληρώνονται 52 χρόνια από τότε που πρωτοκάθησαν στα σχολικά θρανία(1960) και φυσικά 40 χρόνια όσων αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο(1972).
Αυτές τις δύο «επετείους»,θεώρησαν σωστό οι συμμαθητές της παραπάνω σχολικής περιόδου να τις γιορτάσουν με μια κοινή συνάντηση και όχι σε διαφορετικές, με κριτήριο την σχολική βαθμίδα, την Κυριακή 10-6-2012 στον Κολινδρό.
Σ’αυτήν παρευρέθηκαν συμμαθητές που συναντήθηκαν σε διάφορες τάξεις αρχής γενομένης απο τις τάξεις του Δημοτικού. Σύνθημα στό κάλεσμά τους η οργανωτική επιτροπή είχε « Ελάτε όσοι βρεθήκαμε στην ίδια τάξη και καθήσαμε στα ίδια θρανία». Αρκετοί ήλθαν από μακρυά (Καναδά,Αθήνα,Καβάλα,Σέρρες) κυριευόμενοι απο την επιθυμία να συναντήσουν πρόσωπα με τα οποία πέρασαν μαζί ευχάριστες στιγμές,διαπιστώνοντας μερικοί στη συνέχεια ότι είχαν να συναντηθούν απ’τα σχολικά του χρόνια.
Η εκδήλωση άρχισε με εκκλησιασμό στην Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου Κολινδρού, όπου τελέσθηκε και μνημόσυνο για τους συμμαθητές που έχουν αποβιώσει.
Μέλος της οργανωτικής επιτροπής κατά την τελετή αναφέρθηκε στούς συμμαθητές που δεν θα ξαναδούν ποτέ αλλά πάντα θα τους θυμούνται.Σ’αυτήν παρευρέθηκαν και συγγενείς των αποβιωσάντων και όλοι μαζί έζησαν στιγμές γεμάτες συγκίνηση, λες και βρίσκονταν νοερά εκεί και τα χαμένα τους αγαπημένα πρόσωπα .
Στη συνέχεια επισκεύθηκαν το Λαογραφικό Μουσείο του Κολινδρού, όπου με μέριμνα του Δήμου, τους έγινε ξενάγηση στα αξιόλογα εκθέματα, τα οποία μαζεύτηκαν με κόπο και μεράκι από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, αποτελούν δε ένα σημαντικό θησαυρό,που προσελκύει επισκέπτες.
Μετά το Μουσείο κατέληξαν σε ταβέρνα για να ακολουθήσουν εκτός από τις συγκινητικές αξέχαστες αναμνήσεις που διηγούνταν συμμαθητές από τα Δημοτικά Σχολεία τους και το Γυμνάσιο, ένα φανταστικό μουσικό πρόγραμμα από τους εξαίρετους μουσικούς, Βαγγέλη ΜΠΟΣΜΑΛΗ και Δημήτρη ΔΡΥΣΤΑ που κράτησε για αρκετές ώρες το κέφι αμείωτο.
Όλοι τους στο τέλος συμφώνησαν ότι τα μαθητικά χρόνια θα παραμένουν αξέχαστα και ότι πάντα θα τα αναπολούν με ευχάριστες και συγκινητικές αναμνήσεις. Τέλος ευχήθηκαν όπως ανέφερε και συμμαθητής στις αναμνήσεις του, στοίχους γνωστού τραγουδιού, με το οποίο άρχισε και η ορχήστρα το υπέροχο μουσικό της πρόγραμμα:
Να μας έχει ο θεός γερούς,πάντα ν’ανταμώνουμε
Και να ξεφαντώνουμε βρέ, με χορούς κυκλωτικούς
Κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς..................
